disgrazia
s f
/dizˈgrattsja/

1 უიღბლობა; წარუმატებლობა, მარცხი; უბედურება; gli è capitata una disgrazia უბედურება დაატყდა თავს; portare disgrazia ʘ უბედურება მოაქვს;

2 უბედური შემთხვევა; მოულოდნელად თავს დატეხილი უბედურება, კატასტროფა; è successa una disgrazia უბედური შემთხვევა მოხდა.