მეზობელი სიტყვები
abitudine
არსებითი სახელი (მდედრობითი)
/abiˈtudine/

ჩვევა, ჩვეულება; ცხოვრების წესი; una brutta abitudine ცუდი ჩვევა; avere l'abitudine di fare q.c. ʘ ჩვევად აქვს რაიმეს კეთება; ho l'abitudine di alzarmi presto ჩვევად მაქვს ადრე ადგომა; perdere l'abitudine di fare q.c. რაიმეს კეთებას გადაჩვევა; prendere l'abitudine di fare q.c. ʘ რაიმეს კეთებას მიეჩვია; ◇ come d'abitudine ჩვეულებისამებრ; როგორც ყოველთვის;

d'abitudine როგორც წესი, ჩვეულებისამებრ.